Za vreme okupacije 1915. - 1918. Austrijanci su delimično izgradili ložionički krug. Prilikom povlačenja iz Lajkovca Austrijanci su minirali stubove vodostanice - pulzometra i srušili ga. Teško je oštećena hala ložionice za popravku železničkih lokomotiva i velika okretnica ispred nje. Pulzometar je podignut i osposobljen godine 1921. Izgrađen je od betona, sa tornjem, na betonskim stubovima, kapaciteta 120 metara kubnih vode, a korišćen je za snabdevanje vodom parnih lokomotiva. Vodom se snabdevalo iz nekoliko bunara, a kasnije i sa Kolubare. Godine 1936. iskopan je bunar- rezervoar za vodostanicu kod Pepeljevačkog mosta na Kolubari, dubine 7 metara, prečnika 2 metra. Iste godine u ložioničkom krugu su iskopana dva bunara za napajanje lokomotiva. Prvi je zidan opekom sa betonskom oblogom i betonskim krovom, dubine7 metara, prečnika 3 metra. Drugi je takođe zidan opekom sa betonskom oblogom. Krov bunara je sa kupolom za ventilaciju. Bunar je pregrađen na dubini od jednog metra od krova za smeštaj pumpe. Dubine je 6 metara, prečnika 3 metra.
Na Kolubari , kod mosta, 1937. godine ozidana je od tvrdog materijala pumpna kućica. Pokrivena je crepom na dve vode, sa električnim osvetljenjem i služila je za stanovanje.
Lokomotivska okretnica je popravljena posle rata, a konačni izgled je dobila 1926. godine. Nosivosti je bila 110 tona u betonskom okviru, na gvozdenom postolju, sa elektromotorima. Zgrade glavne ložioničke hale su osposobljene i dograđene 1920. godine. Kada je 1928. godine puštena u rad pruga Zabrežje – Beograd i u ložioničkom krugu u Lajkovcu izvršeni su obimni radovi. U to vreme šef ložionice bio je čuveni inženjer Murgej. Radionica depoa je ozidana 1928. godine od tvrdog materijala, pokrivena betonskom pločom, površine 36.4 kvadratnih metara, sa 8 jama za čišćenje, opravku i pregled lokomotiva. Ugrađeno je 6 ventilatora, a u okviru radionice bile su strugara, kovačnica, limara i štanglara.
Godine 1923. izgrađene su jame za opravku lokomotiva na drugom, trećem i četvrtom ložioničkom koloseku. Još 1908. godine na pomoćnom ložioničkom koloseku ozidana je betonska jama za opravku lokomotiva dužine 17.7 metara.
Iste 1928. godine povodom dvadesetogodišnjice Lajkovačke Pruge izgrađena je i stolarska i bravarska radionica zidana od tvrdog materijala sa pomoćnim prostorijama: kancelarijom poslovođe, kupatilom i klozetom i magacinom za ulje. Livnica depoa je zidana od tvrdog materijala, pokrivena crepom na dve vode i bila je površine 124 metra kvadratna. Sagrađena je i službena zgrada- magacin.Radovi su te 1928. godine krunisani izgradnjom upravne zgrade. Zgrada je bila od tvrdog materijala, bez podruma, pokrivena salonit pločama na dve vode, površine 216 kvadratnih metara, sa 9 prostorija i predsobljem.Podignuta je i ograda ložioničkog kruga sa gvozdenim stubovima i daskama, dužine 150 metara, visine 2 metra.
Radovi na pruzi od Obrenovca do Beograda su započeti
februara 1926. godine a završeni su septembra 1928 , dvadeset godina nakon
izgradnje prve deonice od Zabrežja preko Lajkovca do Valjeva.Pruga dužine 39.6
kilometara predata je saobraćaju 30. oktobra 1928. Godine.
Tako je dovršena Jadranska pruga kojom je Beograd povezan uzanim kolosekom sa celom zapadnom Srbijom, koja je imala razvijenu poljoprivredu i bila gusto naseljena. Beograd je ovom deonicom bio neposredno povezan i sa Sarajevom. Time je ostvarena i veza Beograda sa Jadranskim morem preko Sarajeva. Prvi voz iz Beograda za Sarajevo prošao je 30. oktobra i kroz Lajkovac.
Tako je stanica Lajkovac postala jedna od najznačajnijih, a železnički čvor Lajkovac najveći i najpoznatiji na mreži uzanih pruga.
Uzane pruge u Srbiji su bile u eksploataciji 90 godina, od 1892 do 1982 godine.
Uzana pruga Čukarica - Lajkovac – Valjevo je postojala tačno 60 godina. Ukinuta je 1968. puštanjem u rad deonice Vreoci – Valjevo na pruzi normalnog koloseka Beograd – Bar. 31. Decembra 1969 , nakon punih 47 godina poslednji put je popularni “ Ćira ” krenuo od Čačka prema Lajkovcu.
Tako je prestala sa radom pruga Čukarica – Lajkovac –Čačak, u narodu poznata kao Lajkovačka Pruga.
Tako je dovršena Jadranska pruga kojom je Beograd povezan uzanim kolosekom sa celom zapadnom Srbijom, koja je imala razvijenu poljoprivredu i bila gusto naseljena. Beograd je ovom deonicom bio neposredno povezan i sa Sarajevom. Time je ostvarena i veza Beograda sa Jadranskim morem preko Sarajeva. Prvi voz iz Beograda za Sarajevo prošao je 30. oktobra i kroz Lajkovac.
Tako je stanica Lajkovac postala jedna od najznačajnijih, a železnički čvor Lajkovac najveći i najpoznatiji na mreži uzanih pruga.
Uzane pruge u Srbiji su bile u eksploataciji 90 godina, od 1892 do 1982 godine.
Uzana pruga Čukarica - Lajkovac – Valjevo je postojala tačno 60 godina. Ukinuta je 1968. puštanjem u rad deonice Vreoci – Valjevo na pruzi normalnog koloseka Beograd – Bar. 31. Decembra 1969 , nakon punih 47 godina poslednji put je popularni “ Ćira ” krenuo od Čačka prema Lajkovcu.
Tako je prestala sa radom pruga Čukarica – Lajkovac –Čačak, u narodu poznata kao Lajkovačka Pruga.
Nema više Lajkovačke
pruge.
Ima li nekog
ko će kad to čuje da klimne glavom i da se nasmeši?
Posle završetka rata i stvranja kraljevine SHS, otpočelo se sa obnovom i izgradnjom železničkog čvora u Lajkovcu. Železnička stanica je izgrađena u vreme puštanja u saobraćaj pruge Zabrežje - Lajkovac – Valjevo a pored nje i magacin za smeštaj robe. Posle završetka rata i stvaranja kraljevine SHS, otpočelo se sa obnovom i izgradnjom železničkog čvora u Lajkovcu. Godine 1908. izgrađena je i peskara od dasaka sa gvozdenim stubovima bez podruma. Bila je pokrivena crepom na dve vode, dužine 9 metara i širina 6 metara. Nakon njenog rušenja 1949. godine na istom mestu je sagrađena zgrada kupatila i konačišta, srušena u septembru 1998. godine. Voda u kupatilu je grejana stojećim parnim kotlom iz 1905. godine. Kotao je bio grejne površine od 24 kvadratna metra sa pritiskom od 10 atmosvera.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Lajkovac 1908 - 2008
